Rys historyczny kaplicy w Kołozębiu

Zanim powstała kaplica w Kołozębiu istniał tu tylko punkt katechetyczny ze względu na mieszczącą się tutaj szkołę. Nauka religii odbywała się w różnych prywatnych mieszkaniach, np. u Państwa Sawickich, Araszkiewiczów, Rudzińskich, Razuwajew, Sztabników i Dudków. Innym ważnym ogniwem życia religijnego było Koło Żywego Różańca powstałe przed 50-ciu laty. Pierwszą zelatorką była pani Władysława Tobolska, następnie Franciszka Szumiło i obecnie od 1996 roku Maria Zacieska. Przez wiele lat do powstania kaplicy spotkania modlitewne Koła odbywały się w mieszkaniu zelatorki. Przejawem religijności tego Ludu były liczne grupy wiernych gromadzące się każdego roku przy figurach na nabożeństwo majowe.

Dnia 10.02.1982 roku ks.proboszcz Stanisław Zakrzewski zwrócił się z prośbą do Urzędu Gminy w Sochocinie o wydanie pozwolenia na budowę w Kołozębiu kaplicy katechetycznej. Pismem z dnia 09.04.1982 roku uzyskał zgodę na podjęcie budowy. Budowy jednak nie podejmowano, gdyż parafia nie była jeszcze w posiadaniu odpowiedniego gruntu.

W styczniu 1983 roku pan Józef Dudek wymówił lokal pod punkt katechetyczny, gdyż mieszkańcy Kołożębia widzieli szansę wejścia w posiadanie dawnej remizy z zamiarem przeznaczenia jej dla celów religijnych. Dzieci nie miały lekcji religii przez 3 tygodnie. Ks. wikariusz Stanisław Opolski przyjeżdżał ale religii nie było.

W 1958 roku zbudowano w czynie społecznym świetlicę wiejską. 18.02.1983 roku na zebraniu Kółka Rolniczego, Koła Gospodyń i Ochotniczej Straży Pożarnej postanowiono przekazać ją na punkt katechetyczny. Od tego czasu wznowiono prowadzenie katechezy, lecz w innym miejscu.

Tego samego roku, w czasie rekolekcji wielkopostnych, na prośbę dzieci i starszych mieszkańców Kołozębia, została w tym punkcie odprawiona pierwsza Msza św. Jeszcze tego samego dnia wierni poprosili o odprawianie Mszy św. w każdą niedzielę ze względu na dużą odległość dzielącą ich od kościoła parafialnego. Proboszcz wyraził zgodę i od tego czasu była tu odprawiana niedzielna Eucharystia: o godz. 15.00 w lecie i o 14.00 w zimie. Jak wspominają dzisiaj mieszkańcy Kołozębia, frekwencja na Mszy św. sięgała 100%.

Niestety w sierpniu 1983 roku ks. Proboszcz Stanisław Zakrzewski otrzymał zakaz odprawiania liturgii w dawnej świetlicy. Wierni zaczęli pisać prośby i posyłać delegacje do Wojewódzkiego Wydziału do Spraw Wyznań, do Ministerstwa do Warszawy oraz do Ciechanowa. Jednocześnie wierni sami bez kapłana gromadzili się w każdą niedzielę o godz. 15.00 na wspólnej modlitwie (śpiewano pieśni, odmawiano litanie, różaniec itp.).
Wśród aktywnych wiernych, którzy wiele ofiarowali i narażali się by odzyskać miejsce kultu byli: Lucyna Sztabnik, Maria Sawicka, Maria Zacieska, Jan Kajtaniak, Tadeusz Konofalski, Stanisława Konofalska, Roman Idzikowski, Anna Konofalska, Mieczysław Sobecki, Teresa Zacieska, Zofia Klimczewska.

W październiku 1983 roku na zebraniu Kółka Rolniczego (61 osób) została zawarta umowa o wydzierżawienie budynku świetlicy na okres 7 lat dla celów religijnych. W zamyśle dzierżawa była udzielona na czas budowy nowej kaplicy katechetycznej.

Pismem z 7 stycznia 1984 roku po wielu apelach, pismach i wyjazdach do urzędów państwowych, Proboszcz uzyskał pozwolenie na odprawianie Mszy św. w dawnej świetlicy na okres do 31 grudnia 1984 roku z nakazem desakralizacji obiektu po upływie tego terminu. Pozwolenie na odprawianie nabożeństw w ściśle określonym terminie przedłużono jednak na kolejny rok w dniu 28 grudnia 1984 roku. Podobne pisma zezwalające na liturgię przychodziły na adres Proboszcza w kolejnych latach.

W 1994 roku ks. Stanisław Zakrzewski do przyległego placu tymczasowej kaplicy zakupił grunt od Mieczysława Sobeckiego pod budowę nowej kaplicy.

Po wielu perypetiach członkowie Kółka Rolniczego aktem notarialnym przekazali budynek świetlicy na rzecz Parafii św. Jana Chrzciciela w Sochocinie.

Następnie ks. Stanisław Zakrzewski przeprowadził remonty w otrzymanym budynku, wymieniając okna, drzwi, podłogę w prezbiterium i pokrycie dachu.

W 1997 roku 20 grudnia umiera wielce zasłużony i doświadczony przez trudy ks. kanonik Stanisław Zakrzewski. Na jego miejsce w styczniu 1998 roku przychodzi ks. Jerzy Szczepanik, który podejmuje dalszy remont kaplicy wymieniając drzwi wejściowe oraz kładąc płytki w kaplicy i zakrystii. Ks. Kanonik Jerzy Szczepanik umiera 28 września 2001 roku.

W 25 czerwca 2003 roku w środę po wcześniejszych spotkaniach z wiernymi ks. Proboszcza Czesława Stolarczyka, po wykonaniu planów i załatwieniu wszystkich formalności rozpoczęto budowę nowej kaplicy pod wezwaniem Matki Bożej Częstochowskiej. Głównym majstrem jest Jerzy Wodzyński z Cichaw w parafii Gąsocin, kierownikiem budowy mgr inż. Tadeusz Stolarczyk z Warszawy, architektem Jadwiga Roman i Janusz Łabuz. Pierwszego dnia do pracy przy wykopach przyszło 15 mężczyzn. Wykopy zakończono już 27 czerwca. 1 lipca zalano ławy betonem B-15 przywiezionym z Ciechanowa. 11 lipca ukończono zalewanie fundamentów i rozpoczęto następnego dnia łupanie kamieni przeznaczonych na górną część fundamentu. Do końca września zakończono prace przy fundamencie, nawożono ziemi, oraz zabezpieczono fundament na okres zimy. W grudniu 2003 roku zamówiono cegłę i kratówkę U-220 oraz wpłacono na ten cel zaliczkę w wysokości 10 000 zł. W styczniu 2004 roku zakupiono 50 metrów drewna, 2,2 tony stali 50 metrów styropianu, 3 tony wapna i 12 ton cementu. Na przełomie lutego i marca przy pomocy tartaku obwożnego porżnięto drewno na krokwie, belki i deski potrzebne do więźby dachowej. 21 kwietnia rozpoczęto prace przy wznoszeniu murów nowej kaplicy. Na 20 maja na godz. 16.00 jest planowane wmurowanie kamienia węgielnego przywiezionego z Bazyliki św. Piotra w Rzymie z udziałem Księdza Biskupa Stanisława Wielgusa.

W pracach przy budowie uczestniczą parafianie zwłaszcza z Kołozębia, Niewikli i Drożdżyna. Niektórzy parafianie więcej niż inni angażują się we wszystkie prace, niejednokrotnie bezinteresownie wkładając także własne środki i sprzęt. Dla celów budowy został powołany Społeczny Komitet Budowy Kaplicy. W jego skład wchodzą: radni: Jan Rudziński, Piotr Koźniewski, Ireneusz Dąbrowski, Krystyna Szczepańska, zbierający pieniądze co miesiąc od rodzin Kołozębia, Niewikli i Drożdżyna: Teresa Grabowska, Zygmunt Twardowski, Genowefa Pietrzak, Jadwiga Pietrzak, Maria Zacieska, Mariola Płonka, Renata Konstanciak, oraz Feliks Sztabnik, Jerzy Sawicki i Jerzy Tobolski.

W tym okresie 21 lat istnienia kaplicy w Kołozębiu w parafii św. Jana Chrzciciela w Sochocinie jako wikariusze pracowali następujący kapłani: ks.Stanisław Opolski, ks. Henryk Dymek, ks. Stanisław Borkowski (1986-88), ks. Jan Augustynowicz (1988-90), ks.Marek Zaborowski (1990-92), Ks. Maciej Jactrzębski (1992-93), ks. Sławomir Szumski (1993-97), ks. Tomasz Niścigorski (1997-98), ks. Waldemar Dziewulski (1998-2002), ks. Leszek Smoliński (2002-2005 ). ks.Robert Kępczyński (2005 -2007), ks. Wojciech Paradowski (2007 -)

Od czasu powstania kaplicy w Kołozębiu odbywają się tu spotkania rekolekcyjne w Adwencie i w Wielkim Poście. We właściwych okresach liturgicznych wierni gromadzą się na Drodze Krzyżowej, Nabożeństwie Majowym i modlitwie różańcowej. Odbywają się tu także spotkania Koła Różańcowego, ministrantów, dzieci komunijnych i kandydatów do bierzmowania.